Pertama sekali hendak dilihat di sini tentang istilah ketuanan Melayu itu sendiri. Istilah ini sebenarnya tidak mempunyai satu rujukan yang disepakati, berkaitan takrif dan definasinya, sehingga perbahasan dan pandangan mengenainya bercanggah-canggah antara satu pihak dengan pihak yang lain disebabkan definasi yang berbeza-beza. Bagi pihak ISMA, kita melihat isu ketuanan Melayu ini dari aspek yang tertentu.
Isu ketuanan Melayu pada takrifan kita ialah berdasarkan fakta sejarah yang mana orang Melayu merupakan penduduk asal di tanah air ini. Orang Melayu adalah pemilik tanah ini. Orang Melayu adalah pewaris secara turun temurun daripada zaman sebelum Islam, sehingga selepas kebangkitan Rasulullah S.A.W. dan zaman Islam. Orang Melayulah merupakan penduduk asal di negara ini dan merekalah tuan uang berhak memiliki, memerintah, menentukan masa depan dan halatujunegara ini, secara fakta dan sejarah.
Melihat kepada aspek itu, maka maksud ketuanan di sini ialah siyadah, yang mempunyai hak untuk memimpin, menentukan arah tuju dan masa depan. Adapun sesetengah orang mentakrifkan ketuanan Melayu dengan makna bangsa yang mulia dari segi zuriat dan keturunan, ataupun darah dan warna kulit, itu bukan yang kita fahami. Kefahaman sebegitu mungkin berlaku di Barat atau sejarah Arab lama.
Pada zaman silam ada orang bangga dengan bangsa. Contohnya zaman Nazi. Orang Yahudi bangga dengan darah dan keturunannya. Tetapi dalam sejarah Melayu, tidak timbul istilah ini. Tidak pernah berlaku dalam sejarah Melayu, dalam transkrip Melayu menyatakan bahawa darah Melayu ini daripada keturunan mulia, beraja, dan menjadikan ia bangsa yang lebih mulia daripada bangsa yang lain. Itu tidak berlaku dalam sejarah Melayu.
Jadi, menghukum ketuanan Melayu dengan fahaman begitu adalah silap, tidak merujuk kepada fakta dan sejarah. Tetapi yang menjadi sejarah dan fakta sebenarnya adalah orang Melayu merupakan pemimpin, pemilik tanah ini secara turun temurun yang telah memimpin rantau ini dengan Islam beratus tahun. Ini adalah fakta. Fakta sejarah juga menunjukkan kaum-kaum lain yang datang ke sini adalah kaum pendatang. Dalam konteks sejarah dan negara, kita dianggap sebagai masyarakat majmuk bermula pada tahun 1940. Itu merupakan tempoh yang sangat baru dalam sejarah.
Istilah ketuanan Melayu merujuk kepada fakta sejarah ini. PErtama, ketuanan Melayu dengan mafhum ini tidak bercanggah dengan Islam. Kedua, aspek hak asasi dan hak istimewa. Hak asasi dan hak istimewa ini adalah satu jaminan perlembagaan berasaskan kepada yang dipanggil affirmative action. Dalam konteks ketuanan Melayu, yang dikehendaki sebenarnya adalah lebih dari itu lagi, iaitu kedudukan Melayu dan Islam dikembalikan lebih daripada apa yang ada pada hari ini. Bukan setakat mempertahankan saki baki apa yang ada, malah kita mahu memperjuangkan lebih daripada itu, iaitu memertabatkan lagi kedudukan Islam dan maruah umat Islam di negara ini.
Adakah slogan ini mengancam hak orang lain? Tidak pernah berlaku dalam sejarah, kefahaman, ideologi, budaya, pemikiran, adab-adab orang Melayu dan ajaran Islam sebarang penindasan ataupun memandang rendah dan hina bangsa lain. Jadi tidak berlaku penindasan dengan mafhum itu atau dengan pandangan ideologi seperti itu.
Apabila kita menyebut ketuanan Melayu ataupun dalam istilah kita Melayu Sepakat Islam Berdaulat, kita tidak bermaksud untuk menafikan hak orang lain, bahkan menurut ajaran Islam, orang bukan Islam mempunyai hak kewarganegaraan yang sama dengan orang Islam. Mereka boleh hidup aman, mencari rezeki, boleh maju dan mendapat kejayaan. Sejarah membuktikan sampai hari ini pun, orang yang lebih kaya di Malaysia bukan orang Melayu. Orang yang lebih berjaya di Malaysia bukan orang Melayu. Jadi tiada dalam pemikiran orang Melayu untuk mengenepikan bangsa lain, memandang rendah ataupun menidakkan hak-hak orang lain. Jadi, itu semua adalah dakwaan yang tidak berasas dan tidak mempunyai bukti.
Sumber : Buku 30 Soal Jawab Melayu Sepakat Islam Berdaulat dikeluarkan oleh Ikatan Muslimin Malaysia (ISMA)
No comments:
Post a Comment